υψίδμητος

-ον, Α

ὑψίδομος*.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὕψι «ψηλά» + -δμητος (< θ. δμη- τού δέμω «χτίζω, οικοδομώ»), πρβλ. νεό-δμητος (Ι)].